در مقیاس آزمایشگاهی محقق شد؛
دارورسانی نوین به منظور هدف قرار دادن تومورهای سرطانی
به گزارش سئو سی محققان كشور با فناوری نانو به هدفمندسازی سامانه دارورسانی در جهت از بین بردن تومورهای سرطانی رسیدند.
به گزارش سئو سی به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، پژوهشگران دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات با استفاده از نانوذرات كروی با توزیع اندازه ذرات یكنواخت كه سبب می شود دارو روی نانوحامل، پخش همگن داشته باشد به هدفمندسازی سامانه دارورسانی كه در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است كمك كرده اند.
با شیوع بیماری سرطان در جهان، محققان در تلاش هستند تا راهكارهایی برای كاهش اثرات جانبی داروهای ضدسرطان و همینطور افزایش اثربخشی این داروها عرضه كنند. یكی از مهم ترین راهكارها در این عرصه طراحی نانوحامل های هوشمند انتقال دارو به منظور رهاسازی كنترل شده داروها در بافت هدف است. پژوهشگران دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات با استفاده از نانوذرات و انجام عملیات هدفمند روی آن به انتقال داروی ضدسرطان و كاهش عوارض جانبی آن كمك كردند.
دكتر آرزو سوداگر پژوهشگر دانشگاه آزاد علوم و تحقیقات در این زمینه اظهار داشت: در سال های اخیر استفاده از دفع كننده های آهن همچون دفرازیروكس در درمان سرطان در حال گسترش است. در این پژوهش سامانه دارورسانی حساس به pH بر پایه نانوذرات مزومتخلخل سیلیكا با پوشش دندریمری و درهم آمیخته شده با گلوكورونیك اسید به منظور دارورسانی كنترل شده و هدفمند دفرازیروكس به سلول های سرطانی طراحی شد.
وی در ارتباط با لزوم انجام این طرح اظهار داشت: مقاومت به داروهای ضدسرطان و وجود عوارض جانبی شدید و قیمت های بسیار بالا همراه با عدم موفقیت در درمان، همچون عواملی است كه باعث شد در سال های اخیر استفاده از سیستم های نوین دارورسانی مورد توجه قرار گیرد.
سوداگر اضافه كرد: نانوذرات تهیه شده دارای شكل كروی هستند و توزیع اندازه ذره ای باریكی دارند كه باعث پخش همگن دارو بر روی نانوحامل می شود. با عامل دارسازی نانوذرات مزومتخلخل سیلیكا میزان بارگذاری دفرازیروكس در مقایسه با نانوذرات مزومتخلخل سیلیكای بدون عامل افزایش پیدا كرد، همینطور قطر هیدرودینامیكی حامل سنتزشده از قطر روزنه های موجود در عروق خونی تومورها كمتر است.
وی افزود: این بدان مفهوم است كه نانوذرات تهیه شده می توانند با استفاده از پدیده افزایش نفوذپذیری و ماندگاری در بافت های توموری تجمع یابند. بررسی های انجام شده نشان داد ذرات درهم آمیخته شده با گلوكورونیك اسید سبب افزایش جذب سلولی شدند. نتایج حاصل از آزمون MTT روی سلول های سرطانی نشان دهنده سطح قابل قبولی از بقای سلولی بود كه می تواند نمایانگر زیست سازگاری و غیرسمی بودن این ذرات باشد.
وی در ادامه اظهار داشت: «دندریمر پلی آمیدوآمین به دلیل حساس بودن به pH می تواند نقش مؤثری در كنترل رهایش دارو در ذرات سنتزشده داشته باشد بگونه ای كه در محیط خنثی، از رهایش قبل از موعد دفرازیروكس در بافت های سالم بدن و جریان خون جلوگیری می كند. در شرایط اسیدی بعد از رسیدن ذرات به تومورهای سرطانی و واردشدن به سلول ها، دارو می تواند با سرعت بیشتری درون لیزوزوم رهایش یابد كه در نهایت منجر به بهبود كارایی سیستم دارورسانی می شود. بار سطحی خالص مثبت ذرات بارگذاری شده با دفرازیروكس به علت برهمكنش های الكترواستاتیك بین نانوذرات دارای بار مثبت و غشا سلولی دارای بار منفی، می تواند باعث تسهیل ورود ذرات به درون سلول های سرطانی شود.
گرنت ۷.۹ میلیون دلاری برای توسعه نانوداروی ضدسرطان مغز
به گفته این محقق به علت سطح ویژه ی بالای ذرات تولید شده، قابلیت بارگیری مولكول های دارویی افزایش پیدا كرده است و همینطور نانوحامل دارویی سنتز شده به علت اندازه ذرات كمتر از ۱۰۰ نانومتر با استفاده از خاصیت نفوذپذیری و ماندگاری، قابلیت تجمع در تومورهای سرطانی را یافته اند و سبب افزایش اثربخشی می شوند، همینطور استفاده از مولكول های قندی بعنوان عامل هدفمندسازی در سامانه دارورسانی طراحی شده و بهینه سازی بارگذاری دارو به منظور حصول بیشترین مقدار بارگذاری دارو توسط تغییر عوامل مختلف، كاهش میزان دوز مصرفی دارو و كاهش اثرات جانبی دارو همچون مزایای این طرح است.
این طرح در مقیاس آزمایشگاهی و بر روی سلول های سرطانی انجام شده است و برای دستیابی به تولید صنعتی نیازمند بررسی بر روی مدلهای حیوانی و تحقیقات بالینی بر روی انسان خواهد بود.
این پژوهش حاصل رساله دكتری آرزو سوداگر از دانشكده مهندسی شیمی دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات است كه با همكاری دكتر پدرام ابراهیم نژاد و دكتر امیر حیدری نسب از دانشكده داروسازی دانشگاه علوم پزشكی مازندران و دكتر عظیم اكبرزاده محقق انستیتو پاستور ایران انجام شده است.
این طرح مقاله ای است با عنوان Sugar-conjugated dendritic mesoporous silica nanoparticles as pHresponsive nanocarriers for tumor targeting and controlled release of deferasirox كه در مجله Materials Science and Engineering: C با ضریب تأثیر ۹۵۹/۴ ( سال ۲۰۱۹) انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب