بدون نوشتن مقاله نمی توان ارزش خلق کرد

به گزارش سئو سی، استادیار ایرانداک با اشاره به اینکه مقاله قسمتی از زنجیره ارزش است، اظهار داشت: نمی توان بخش مقاله را از پروسه خلق ارزش حذف کرد؛مثل این است که لامپ را از پروسه حذف نماییم و انتظار روشنایی داشته باشیم.

دکتر بهروز رسولی در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با جایگاه علمی ایران از نظر تعداد انتشارات علمی اظهار داشت: خوشبختانه سیاست گذاران به این مورد واقفند که از دست دادن این جایگاه و در کل کاهش انتشارات دانشگاه ها مبحث جدی است. هم اکنون در دانشگاه های مخلتف حرکت هایی شروع شده برای اینکه از این افت جلوگیری نمایند.
وی در رابطه با اقداماتی که برای افزایش انتشارات علمی در دانشگاه ها شروع شده است، اظهار داشت: در گام اول دانشگاه ها تا حدودی درحال افزایش تشویقی های چاپ مقاله هستند. همینطور برای افزایش تعداد انتشارات دانشگاه از ظرفیت محققان بیرون دانشگاه استفاده می نمایند.
استادیار پژوهشگاه علوم و فناوری اطلاعات ایران (ایرانداک) در پاسخ به این سؤال که آیا انتقاداتی که سالهای اخیر در مورد مقاله نویسی مطرح می شود، نقشی در کاهش انتشارات دانشگاه ها و افت رتبه علمی داشته است؟ اظهار داشت: پژوهشگر در یک نظام رشد و ارتقا قرار دارد، بنابراین نگاه می کند ارزیابی ها به چه نکاتی توجه دارد، چون به هر حال باید این امتیازات را کسب کند؛ بعد به ناگهان به او عنوان می نماییم که مقاله به درد نمی خورد! این اقدامات محققان را گیج می کند.

«مقاله» قابل حذف از زنجیره ارزش نیست

وی تصریح کرد: من بشدت با این گزاره که برخی مطرح می کنند «مقاله به چه دردی می خورد؟» مخالفم؛ اگر به روندهای علمی به شکل یک زنجیره ارزش نگاه نماییم، مقاله بخشی از زنجیره ارزش است.
این پژوهشگر علم سنجی در مورد زنجیره ارزش توضیح داد: در زنجیره ارزش یک سری ورودی یا input وجود دارد که در نتیجه برخی فعالیتها تبدیل به یک سری برونداد یا output می شوند. در ادامه آنها تبدیل به برآیند یا outcome می شوند و این برآیندها تبدیل به ایمپکت یا تأثیر می شوند.
رسولی ضمن اشاره به یک مثال تشریح کرد: برای نمونه ما یک سری سیم و لامپ و... داریم و دنبال این هستیم که با آن روشنایی تأمین نماییم. یک پژوهشگر روی نحوه اتصال سیم ها برای روشن کردن این لامپ کار می کند و مقاله ای می نویسد و چاپ می شود. این مقاله می تواند تبدیل به یک پروانه ثبت اختراع شود. یک نفر بر روی این مدل کار می کند؛ چند نکته به آن اضافه می کند و در نهایت می گوید ما توانستیم از این طریق لامپ را روشن نماییم. این لامپ باید قابلیت کاربرد در عمل داشته باشد. لامپ برآیند کار ما است، مقاله و پتنت، برونداد یا output ماست. زمانیکه این فرایند بتواند لامپ خانه یک نفر را در دور افتاده ترین مناطق روشن کند، به ایمپکت یا تأثیر رسیده است. فرایند رشد علمی و تاثیرگذاری هم به همین صورت است.
وی تصریح کرد: نمی توانیم بگوییم من از امروز تصمیم می گیرم که بخش مقاله را از این فرایند حذف کنم؛ مثل اینست که لامپ را از فرایند حذف نماییم و انتظار روشنایی داشته باشیم. این یک اصول و بنیانی دارد و نیاز است که درک درستی از این فرایند وجود داشته باشد. باید توجه داشت که از ۱۰۰ مقاله، یکی تبدیل به پتنت می شود؛ از ۱۰۰۰ مقاله یکی تبدیل به ایمپکت می شود. نمی توان زنجیره اول را حذف نمود و بگوییم محققان ادامه کار را انجام دهند.

کار پژوهشگر مقاله نویسی است

عضو هیأت علمی ایرانداک تصریح کرد: پژوهشگر، پژوهش، مقاله نویسی و نوشتن بلد است؛ اگر صنعت بلد بود، در صنعت کار می کرد. در این فرایند دانشگاه هم نباید حذف شود، بیزینس دانشگاه همین است. کاری که در یک شرکت دولتی با میلیاردها تومان می تواند صورت گیرد و تبدیل به یک پژوهش می شود، شاید در دانشگاه با ۱۰۰ میلیون تومان قابل انجام باشد؛ چون تخصص دانشگاه پژوهش است.
وی تصریح کرد: حذف کردن یک بخش از زنجیره کار درستی نیست؛ نمی دانم چرا واقعا بعضی افراد این مسایل را مطرح می کنند ولی هدف هر چه باشد، نتیجه آن مساعد نیست.

1404/03/13

10:57:07

5.0 / 5

170

تگهای خبر: تخصص , دانشگاه , شركت , فناوری

این مطلب سئوسی را می پسندید؟

(1)

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

سوال:

= ۹ بعلاوه ۳